Gedroogde witte moerbeien: gebruik en voedingsvoordelen

• Antioxidant (fytonutriënt): dankzij fenolverbindingen (anthocyanines en flavonoïden) helpen witte moerbeien de vrije radicalen te neutraliseren die op natuurlijke wijze worden gesynthetiseerd door celactiviteit.

• Immunomodulerend (ijzer, flavonoïde, resveratrol): studies hebben een immunomodulerende activiteit van witte moerbeien opgemerkt. Deze capaciteit zou het product zijn van hun rijkdom aan flavonoïden, resveratrol en ijzer. Flavonoïden hebben antimicrobiële en antibacteriële activiteit. Bij ijzertekort neemt de kwetsbaarheid van het lichaam voor infecties toe en neemt de microbicide activiteit van immuuncellen af. Ten slotte versterkt resveratrol het immuunsysteem.

• Controle van de bloedsuikerspiegel (vezels, fytonutriënten): Witte moerbeien hebben, net als hun bladeren, de kracht om antidiabetisch te zijn. Fenolverbindingen stimuleren de afscheiding en activiteit van insuline (een hypoglycemisch hormoon). Bovendien bevatten ze veel vezels, wat wijst op een lage tot gemiddelde glycemische index. Hun consumptie veroorzaakt geen grote variaties in de bloedsuikerspiegel.

• Ontstekingswerend (flavonoïde): Witte moerbeien zijn rijk aan flavonoïden, fytonutriënten met ontstekingsremmende kracht.

• Hypocholesterolemisch (vezels, resveratrol): vezels verminderen de opname van alle voedingsstoffen, inclusief cholesterol. Bovendien verhoogt resveratrol de beschermende kracht tegen hoge cholesterol door ook de biologische beschikbaarheid van cholesterol te verminderen.

• Bijdragen aan het energiemetabolisme (koolhydraten): Witte moerbeien zijn een bron van koolhydraatenergie. Koolhydraten zijn de macronutriënten die het lichaam nodig heeft om te functioneren. Bovendien draagt ​​hun rijkdom aan ijzer bij aan het energiemetabolisme.

• Cardiovasculaire beschermer : gezien hun antioxiderende en ontstekingsremmende kracht bevorderen witte moerbeien de goede werking van het cardiovasculaire systeem en beperken ze de vorming van atherosclerotische plaques.

• Anti vermoeidheid (ijzer): Witte moerbeien dragen bij aan de ijzerinname. IJzer is essentieel voor het functioneren van rode bloedcellen: het zorgt ervoor dat rode bloedcellen zuurstof kunnen opvangen en vrijgeven.

• Prebiotisch (polysacharide): Witte Moerbeien zijn prebiotica. Hun polysachariden verhogen de nuttige bacteriële populatie (lactobacillen en bifidobacteriën) en verminderen de schadelijke bacteriële populatie (Escherichia coli) van de darmmicrobiota.

• Laxeermiddel (vezel): over het algemeen versnellen vezels de spijsvertering. Ze stimuleren de gasproductie en verhogen het ontlastingsvolume. Witte Moerbeien zijn van nature rijk aan vezels.

• Lever regenererend (polysacharide): een onderzoek stelt dat de polysachariden van witte moerbeien de concentratie van indicatoren van leverproblemen (AST, ALT, GSH, SOD, enz.) moduleren. Ze stimuleren de regeneratie van levercellen (hepatocyten) en bevorderen de necrose van deze laatste niet. We praten zelfs over hepatoprotectieve kracht.

• Antianemisch (ijzer): Witte Moerbeien zijn rijk aan ijzer: een flinke handvol Moerbeien voorziet in 1/3 van de dagelijkse ijzerbehoefte. IJzer speelt een rol in de erytropoëse: de vorming van rode bloedcellen. Bij afwezigheid ervan wordt erytropoëse defect: de concentratie en het functioneren van rode bloedcellen worden beïnvloed.

• Eetlustregulator (vezel): Witte moerbeien hebben een lage tot matige glycemische index. Ze veroorzaken geen sterke schommelingen in de bloedsuikerspiegel: de oorzaak van het hongergevoel. Bovendien geven veel onderzoeken aan dat deze bessen gunstig zijn bij gewichtsbeheersing door het basale metabolisme te verhogen. Merk op dat deze eigenschap beter behouden blijft voor bramenbladeren.

• Deelnemer aan weefselgroei (ijzer): door ijzertekort te bestrijden bevorderen witte moerbeien de weefselgroei. IJzergebrek brengt de groei in gevaar vanwege de invloed ervan op het metabolisme van delende weefsels.

• Mentaal tonicum (ijzer): vanwege hun rijkdom aan ijzer kunnen witte moerbeien beweren bij te dragen aan cognitieve functies.

De moerbeiboom is een plant uit de Moraceae-familie. Het is een snelgroeiende struik die snel 3 tot 10 m hoog wordt. De grijze bast bevat een witachtige latex. De bladeren zijn groen, ovaal en glanzend. De katjes (bloemen) zijn pluizig en groen. Na de bevruchting maken de katjes plaats voor fruit, bramen. Bramen zijn kleine bolvormige vruchten waarvan de kleur varieert afhankelijk van de soort. We herkennen drie hoofdsoorten: de witte moerbei (Morus alba L.), zwarte moerbeiboom (Morus nigra L.) en rode moerbeiboom (Morus rubra L.).

De boom komt oorspronkelijk uit China, Korea en Japan (waar hij bekend staat als Sangshu), maar wordt nu in heel Europa gekweekt. Moerbeiboombladeren worden al sinds de oudheid als remedie gebruikt. Volgens de Chinese geneeskunde zijn ze effectief bij het voorkomen en behandelen van vele pathologieën: koorts, keelpijn, hoesten, leverproblemen, problemen met het gezichtsvermogen, nierproblemen, hoge bloeddruk, enz. In Korea en Japan consumeren diabetespatiënten moerbeibladeren als aanvulling op antidiabetische behandelingen. De antidiabetische werking van moerbeibladeren is ook het meest intensief bestudeerde onderwerp, omdat de effectiviteit ervan reëel is. De schors, twijgen en wortels worden ook aangetroffen in de Chinese farmacopee.

In Europa is het eerder de vrucht die de teelt van moerbeibomen rechtvaardigt. Momenteel is China de grootste producent van moerbeibomen.

Kleine kanttekening die alleen witte moerbei betreft (Morus alba L.): deze laatste worden traditioneel gekweekt vanwege hun bladeren als exclusief voedsel voor zijderupsen. Er bestaat een verband tussen het eiwitgehalte van de bladeren en de efficiëntie van de coconproductie. De productie van witte moerbeibomen is daarom afhankelijk van de zijdemarkt. Na het verschijnen van synthetische vezels nam de moerbeiboomteelt namelijk af. Sinds wetenschappelijke studies de gezondheidsvoordelen ervan hebben aangetoond, neemt de productie van witte moerbeiboom toe.

Witte moerbeien hebben veel gezondheidsvoordelen, zoals zwarte moerbeien. Hoewel deze twee variëteiten tot hetzelfde geslacht behoren, zijn ze heel verschillend.

Het grootste verschil is organoleptisch gezien: witte bramen hebben een minder intense smaak en een milde, licht koekjesachtige smaak; zwarte bramen zijn intenser, scherp en scherp.

Aan de voedingskant zijn de verschillen kleiner: witte moerbeien leveren meer vezels, lipiden en koolhydraten dan zwarte moerbeien. Aan de andere kant zijn zwarte moerbeien iets rijker aan eiwitten en minder calorieën. In termen van micronutriënten hebben zwarte moerbeien een sterkere antioxiderende werking dan witte moerbeien. Uit onderzoek blijkt namelijk dat zwarte moerbeien iets meer polyfenolen bevatten.

Als uw keuze gebaseerd moet zijn op antioxiderende werking, adviseren wij u te kiezen voor zwarte moerbeien. Omgekeerd raden wij witte moerbeien aan vanwege hun stimulerende en stimulerende werking op de darmtransit. Anders zullen alleen uw smaakvoorkeuren u begeleiden. Voor degenen die nog twijfelen: hoe zit het met het combineren ervan?