Bijengif: deugden van een gif

Bijengiftherapie wordt ondanks de effectiviteit ervan niet erkend als officieel medicijn. Bij deze behandeling zal de behandelaar (vaak een gespecialiseerde natuurgeneeskundige) meerdere bijen op het te behandelen gebied plaatsen. Elke steek injecteert vervolgens 0,1 tot 0,5 mg gif of apitoxine. Het aantal injecties (de dosering) varieert van 2 tot ongeveer dertig per sessie, terwijl de duur van de behandeling kan variëren van een enkele sessie tot een veel langere periode, met een snelheid van 2 sessies per week. Merk op dat de dodelijke dosis gif gemiddeld ongeveer twintig steken per kg gewicht bedraagt ​​voor een volwassene, of ongeveer 1.300 steken voor een persoon die 65 kg weegt, dus er is weinig dodelijk risico voor de persoon. Iedereen is echter anders gevoelig voor bijengif: de steek kan bij 10% van de proefpersonen een wijdverspreide lokale reactie veroorzaken, die tot 24-48 uur kan duren, en in 1% van de gevallen kan er een algemene maar goedaardige reactie optreden. Bij overgevoelige mensen zijn enkele gevallen van ernstige reacties gemeld die verband houden met een anafylactische shock (d.w.z. een hevige allergische reactie). Dit is de reden waarom deze therapie moet worden toegepast. zeer gecontroleerd en beoefend door een ervaren therapeut.

Bovendien worden voor een betere effectiviteit de injecties over het algemeen op de acupunctuurpunten gedaan en spreken we daarvanapipunctie. Als u deze handleiding echter aandachtig heeft gelezen, moet u weten dat wanneer de bij steekt, hij zijn buik daar achterlaat en sterft. Deze methode was daarom een ​​beetje barbaars en opofferend, zozeer zelfs dat om deze fatale afloop te voorkomen, technieken werden ontwikkeld om het gif van levende bijen terug te winnen, zonder ze te doden. Het gif wordt vervolgens in injectiespuiten gedaan die door de therapeut worden gebruikt, maar hierdoor verliest het helaas een deel van zijn eigenschappen.

De samenstelling van bijengif varieert afhankelijk van het ras, de leeftijd en het voedsel van de bij. Het bestaat uit 85% water, en de rest bestaat uit:

• van de mellitine (50% van het droge gewicht): het is een peptide dat gedeeltelijk verantwoordelijk is voor de pijn die verband houdt met de steek
• van de enzymen (fosfatasen en hyaluronidasen) (15% droog gewicht van het gif): dit zijn krachtige allergenen waarvan de werking wordt versterkt door mellitine, die de pijn veroorzaken maar ook de voordelen van het gif
• van de aminozuren (11 à 15 %)
• van de koolhydraten (1 à 2 %)
• van de'apamine (2,5 tot 3%): het is een neurotoxische stof voor het centrale zenuwstelsel en ook ontstekingsremmend
• van de'adolapine (1%), ontstekingsremmend en pijnstillend
• van de fosfolipiden en cathecolaminen

Om de eigenschappen van bijengif te begrijpen, moeten we eerst kijken naar de reactie van het lichaam bij een steek: in deze situatie kan de reactie variëren van eenvoudige pijn, hitte, roodheid en oedeem. anafylactische shock, een zeer sterke allergische reactie die een spoedbehandeling vereist.

Bij apitherapie wordt bijengif vrijwillig in het te behandelen gebied geïnjecteerd, op zoek naar werking ontstekingsremmend en pijnstillend, vooral om reuma te behandelen. Dit effect houdt aan in de loop van de tijd en is evenredig aan de hoeveelheid geïnjecteerd gif. Simpel gezegd: de mellitine zou een ontstekingsremmer zijn die 100 keer krachtiger is dan hydrocortison, en gecombineerd met andere gifmoleculen veroorzaakt het een wereldwijde ontstekingsremmende werking en is het meer dan effectief bij de behandeling van gewrichten. Bovendien is het gif ook cardiotonisch, immuunstimulerend en antistollingsmiddel!

Klassiek wordt bijengif gebruikt bij de behandeling van gewrichtspijn geassocieerd met artritis, tendinitis, reuma, neuritis, neuralgie en in het algemeen met alle pijn van inflammatoire oorsprong.

Bovendien hebben recentelijk zeer diepgaande onderzoeken het voordeel van bijengif voor de behandeling aangetoond multiple sclerose, een auto-immuunziekte van het centrale zenuwstelsel die wordt gekenmerkt door laesieplaques en zenuwaandoeningen. De doeltreffendheid ervan in deze context lijkt opmerkelijk en veelbelovend, maar blijft zeer controversieel...

Aandacht deze therapie kan echter gevaarlijk zijn en mensen met allergieën zijn erg gevoelig. Kies uw therapeut verstandig! Iemand die u niet voorstelt een allergietest te doen voordat u met de behandeling begint en die geen adrenaline (het onmiddellijke tegengif bij anafylactische shock) in zijn spreekkamer heeft, lijkt niet erg ernstig...