Zoals we weten hebben bijen een directe positieve impact op het milieu. Dankzij bestuiving dragen ze bij aan de voortdurende vernieuwing van de flora. Maar dat is nog niet alles: ze produceren producten voor de bijenteelt waarvan de therapeutische eigenschappen al heel lang bekend en erkend zijn. Onder hen vinden we Propolis, een min of meer vaste hars die de knoppen en jonge scheuten van bepaalde bomen beschermt. De bijen vormen een echte barrière tegen ziekteverwekkers en verzamelen het om het terug te brengen naar de korf, en gebruiken het om deze te beschermen tegen microbiële omstandigheden. En als het goed is voor de bijenkorven, is het ook goed voor ons. Propolis heeft inderdaad zeer goede anti-infectieuze en immuunstimulerende eigenschappen. Het zal bijzonder effectief zijn in de winter, ter ondersteuning van de KNO- en longsfeer, maar ook tegen huidaandoeningen, afhankelijk van de gebruikte vorm van Propolis.

Dit artikel is bijgewerkt op 25/10/2022

Waar wordt Propolis voor gebruikt?

Belangrijkste eigenschappen

Immunostimulant : de fenethylester van cafeïnezuur bevordert de stimulatie van de afweer van het lichaam door de productie van antilichamen en lymfocyten te verhogen ter verdediging tegen externe aanvallen zoals bacteriën, virussen en schimmels.

Antimicrobieel : flavonoïden, galangine, pinocembrine, benzoëzuur, cafeïnezuur en hun esters zijn de moleculen die Propolis zijn antibacteriële en schimmelwerende eigenschappen geven. Grampositieve en zuurvaste bacillen en grampositieve kokken zijn het meest gevoelig voor Propolis. Het is dus effectief tegen faryngitis, longontsteking, bronchitis, verkoudheid maar ook astma. Het is een antibioticum dat actief is tegen multiresistente stafylokokken, streptokokken, Helicobacter pylori (verantwoordelijk voor maagzweren), Borrelia burgdorferi (bacterie van de ziekte van Lyme), en Propionibacterium acnes (de bacterie die verantwoordelijk is voor acne). Het is een antischimmelmiddel dat actief is Candida albicans en Aspergillus trichophyton. Propolis helpt bij het bestrijden van huidinfecties zoals wratten en schimmels.

Antiviraal : flavonoïden helpen ook virussen te bestrijden omdat ze het enzym remmen waardoor virussen pathogeen viraal materiaal in het lichaam kunnen vrijgeven, waardoor de verspreiding ervan wordt voorkomen. Ze blijven dan mooi in hun kapsel zitten en vallen de cellen niet aan. Cafeïnezuur en zijn derivaten blijken krachtige antivirale middelen te zijn en te helpen tegen herpes type 1 of 2 en het Varicella Zoster-virus. Het is een antiviraal middel tegen het herpesvirus (koortslip, waterpokken, gordelroos, mononucleosis, enz.), hepatitisvirussen, griep, gastro-enteritis, luchtweginfecties en ten slotte virussen die wratten veroorzaken.

Ontstekingsremmend, hoeststillend : Propolis helpt ontstekingen veroorzaakt door infecties van de luchtwegen en de KNO-sfeer te verminderen dankzij flavonoïden, cafeïnezuren, ferulazuur en salicylzuur. Het helpt ook hoest te kalmeren. Salicylzuur, ook wel “aspirine” genoemd, helpt koorts te bestrijden.

Antiseptisch, desinfecterend : gebruikt op de huid, helpt Propolis wonden en wonden te desinfecteren. Het zijn de flavonoïden en benzoëzuur die deze eigenschappen verlenen en de afweer van het lichaam bevorderen.

Krampstillend : quercetine en kaempferide hebben een krachtige krampstillend effect, superieur aan papaverine.

Krachtige verdoving : Propolis is een krachtig verdovingsmiddel, superieur aan cocaïne. Deze eigenschap wordt verleend door cafeïnezuur en pinocembrine, vandaar het tintelende gevoel in de mond bij het innemen van kauwbare Propolis.

Regeneratief, genezend : Propolis, meer specifiek ferulazuur, heeft het vermogen om de regeneratie en groei van huidcellen te stimuleren voor een betere genezing. Het helpt bij de regeneratie van cellen en vertraagt ​​de veroudering ervan door de synthese van collageen en elastine te activeren. Alcoholisch extract en Propolis-zalven versnellen de genezing van brandwonden.

Ontgiftend, hepatoprotectief : Propolis beschermt de lever tegen chemotherapie, alcohol en medicijnen. Bovendien beschermt artepilline C tegen genotoxiciteit door methylmethaansulfonaat.

Anti-kanker : volgens tests die in vitro en op dieren zijn uitgevoerd, zou Propolis een interessante aanvulling kunnen zijn op de huidige behandelingen tegen bepaalde vormen van kanker. Er wordt gezegd dat propolis anti-carcinogene eigenschappen heeft die de groei van kankercellen helpen vertragen. Bovendien zou het het gemakkelijker maken om chemotherapie- en radiotherapiebehandelingen te verdragen. Verder onderzoek is nodig om deze hypothesen bij mensen te valideren.

Toepassingen

Dankzij de rijkdom aan voedingsbestanddelen is propolis ideaal in de volgende gevallen:

  • Ademhalingsstoornissen (angina pectoris, verkoudheid, sinusitis, griep, enz.)

  • Versterking van de immuniteit
  • Mond- en tandaandoeningen (aften, gingivitis, stomatitis, cariës, enz.)
  • Huid condities (eczeem, psoriasis, acne, wonden, brandwonden, herpes, wratten, enz.)
  • Ondersteuning bij zware chemo- en/of radiotherapiebehandelingen
  • Haaruitval, kaalheid

Propolis is in verschillende vormen te vinden en daardoor ook verschillend te gebruiken:

  • in hydroalcoholisch extract of moedertinctuur (ongeveer 5 tot 20% puur propolis-extract), vooral voor virale of bacteriële infecties die de KNO-sfeer aantasten, om de immuniteit te versterken, voor huidaandoeningen maar ook als mondwater;

  • pestkop, in kauwgom, met name om de luchtwegen, mond en keel te reinigen en te kalmeren, maar ook om het spijsverteringsstelsel te ondersteunen;
  • in capsulee, vooral ter ondersteuning van het immuunsysteem;
  • in siroop, meer specifiek voor de KNO-bol en keelpijn, in snoep, in spuiten oraal of nasaal, in crèmes voor huidaandoeningen enz.

In alle gevallen is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de kwaliteit van de gebruikte Propolis, 100% natuurlijk, rauw en geoogst in Frankrijk als dat mogelijk is.

De wijze waarop Propolis wordt gebruikt, is afhankelijk van de vorm van het gebruikte product en het propolisgehalte ervan. In het geval van het hydroalcoholische extract vindt de inname over het algemeen plaats behandeling van 3 weken, door te verdunnen 2 maal daags 15 druppels in een glas water, weg van maaltijden. Voor kinderen ouder dan 6 jaar: verlaag de dosis met de helft. Het kan ook worden meegenomen bij het gorgelen voor een mondwater of voor de keel.

Voorzorgsmaatregelen voor gebruik

Het hydro-alcoholische extract van propolis is niet aanbevolen voor kinderen jonger dan 6 jaar, zwangere vrouwen en bij allergie voor bijenproducten.

Niet langer dan 3 opeenvolgende weken gebruiken, omdat u het risico loopt een allergische reactie te ontwikkelen.

Waar is Propolis van gemaakt?

Propolis bestaat uit ongeveer 300 verbindingen, waaronder:

  • harsen en balsems: 50-55%
  • was: 30-40%
  • essentiële oliën: 5-10%
  • stuifmeel: 5%
  • minerale en organische materialen: 5%
Onder de actieve ingrediënten vinden we:
  • organische zuren: benzoëzuur, galluszuur
  • fenolzuren: cafeïnezuur, kaneelzuur, ferulazuur, isoferulazuur, p-coumarinezuur, artepilline C
  • aromatische aldehyden: vanilline, isovanilline
  • flavonoïden: chrysine, pinocembrin, galangine, quercetine, acacetine, pectolinarigerine, tectochrysine, izalpinine, kaempferide, rhamnocitrine, pinotrobin, sarkyranetine, pinobanksine
  • sporenelementen
  • vitaminen: provitamine A, vitamine B3 (of PP) en andere B-vitamines

Afhankelijk van de door de bijen gebruikte planten maar ook de geografische herkomst zal de samenstelling enigszins variëren. Propolis uit gematigde streken zal rijker zijn aan polyfenolverbindingen, dat wil zeggen aan flavonoïden, fenolzuren en hun sesquiterpeenesters. Propolis uit intertropische zones zal rijker zijn aan geprenyleerde derivaten (artepilline C), coumarinezuren en flavonoïden.

Hoe wordt Propolis gemaakt?

Propolis, een harsachtige substantie die door bepaalde planten wordt geproduceerd, is ook de term die wordt gebruikt om deze complexe substantie aan te duiden die door bijen uit deze hars en was wordt gemaakt. De bijen gebruiken het vooral om gaten in de korf te dichten, maar niet alleen dat. Propolis bezit zeer goede antimicrobiële eigenschappen en helpt ziekten uit de buurt van de bijenkorf te houden en deze gezond te houden. Om deze redenen verzamelen bijen het uit bomen en hebben mensen de eigenschappen van deze stof al lang opgemerkt en geleerd deze te verzamelen en te gebruiken.

Propolis en bijen

Oogsten en productie van Propolis door bijen

Propolis is een harsachtige, gomachtige, balsamico substantie dan bijen, meer bepaald verzamelaars (ouder en ervaren) oogst van de bomen. Deze stof is dan zeer stroperig en plakkerig. Wanneer ze terugkeren naar de korf, zullen de arbeiders het overnemen. Ze nemen nuttige hoeveelheden en was opnemen aan het mengsel toe te voegen om een ​​stijve, kneedbare en niet-plakkerige textuur te verkrijgen. Zodra dit transformatieproces is voltooid, wordt Propolis verkregen. Afhankelijk van de bijensoort en de grootte van het volk kan een bijenkast tussen de 0,1 en 1 kg Propolis per jaar produceren.

Rol van Propolis voor bijen

In de korf wordt Propolis voor verschillende dingen gebruikt. Het is essentieel voor de levensduur van de bijenkorf. In de eerste plaats is het toegestaan vul de gaten om de afdichting van de kast te garanderen, zorgt dit ook voor een betere thermische afdichting. De bijen zullen het ook gebruiken om de toegang tot de korf te verkleinen, afhankelijk van de klimatologische omstandigheden bescherm jezelf tegen vijanden. In de korf helpt Propolis alles te consolideren wat de bijen nodig achten om te versterken voor betere prestaties van de korf. Propolis voorkomt microbiële groei, de bijen bedekken de binnenkant van de kast ermeeontsmetten, het creëren van een gezonde en ziektevrije omgeving. Dit geldt ook voor de lijken van bijen of andere dieren die het ongelukkige idee hebben gehad de korf binnen te dringen. Naarmate de lichamen ontbinden, kunnen ze ziekten veroorzaken. Vervolgens worden ze door de bijen bedekt met Propolis, waardoor verrotting wordt tegengegaan. Propolis wordt ook aangetroffen in de cellen die de eieren bevatten, waardoor een steriele omgeving ontstaat voor de goede ontwikkeling van toekomstige bijen. Ondanks al deze taken mag de imker niet alle Propolis verzamelen, met het risico de kolonie te verzwakken.

Propolis en de mens

Oogsten en bereiding van Propolis door de imker

De imker verzamelt de Propolisroosters en/of de supers en de kastframes. De op de “zachte” Propolis roosters aanwezige Propolis wordt in de vriezer gelegd. Het wordt dan bros, waardoor het makkelijker te extraheren is. De kozijnen en kozijnen worden geschraapt. In dit stadium is Propolis dat wel pestkop en bevat veel onzuiverheden : lijken, plantenresten, houtresten, zand, etc. Vervolgens wordt het geanalyseerd om de kwaliteit ervan te garanderen, voordat het wordt gezuiverd. Er zijn veel Propolis-zuiveringsmethoden. De snelste methode is om de Propolis onder te dompelen in water dat is verwarmd tot ongeveer 65°C, hoewel het beter is om het niet boven de 40°C te verwarmen om bederf te voorkomen. Door hitte zal de was smelten en zich scheiden van de Propolis, samen met andere onzuiverheden. Vervolgens verkrijgen we de was op het wateroppervlak en de Propolis op de bodem van het water. Een andere methode bestaat uit het maken van een moedertinctuur door de Propolis gedurende twee weken te macereren in ethanol getitreerd tot 70 of 80°, weg van het licht, en regelmatig te roeren. Het mengsel wordt vervolgens gefiltreerd om alleen het vloeibare deel over te houden, maar een deel van de was kan gedeeltelijk zijn opgelost. Andere, meer geavanceerde methoden zoals centrifugeren, ultrageluid of microgolven worden door laboratoria gebruikt.

Propolis is altijd door mensen gebruikt

Propolis werd al gebruikt door Egyptenaren voor zalven en mummificatierituelen. Het verhinderde het rotten van lijken, en daarom zijn de mummies vandaag de dag intact. Tijdens deOudheid, dat was ze specifiek gewaardeerd om zijn antiseptische en helende eigenschappenmaakte het volledig deel uit van de noodapotheek van die tijd, zelfs in de middeleeuwen waar het werd gebruikt om wonden te genezen. De afgelopen twee eeuwen is Propolis dat wel geweest vervangen door medicatie ondanks alle voordelen die het kan hebben. Het werd gebruikt tegen orale ontstekingen en tandcariës in Georgië (voormalige USSR). In Rusland, het werd gebruikt in de vorm van een zalf bepaalde ziekten behandelen. In Frankrijk het was gewend genees wonden. DE Duitsers vervaardigde remedies op basis van Propolis voor waarschijnlijk behandel kankers, zweren, eczeem en zelfs huiduitslag. Tijdens de Boerenoorlog (oorlog tussen Zuid-Afrikaanse kolonisten uit Nederland en Groot-Brittannië, eigenaar van Zuid-Afrika) was het de referentie voor het behandelen van wonden. De Sovjets maakten er gebruik van in ziekenhuizen om gewonden en zieken te behandelen. Propolis werd zelfs in de diergeneeskunde gebruikt.

Groene, rode, bruine propolis, wat zijn de verschillende soorten Propolis?

Er zijn verschillende soorten Propolis, afhankelijk van de geografische oorsprong. De bekendste in Europa is bruine Propolis, maar er zijn rode Propolis en groene Propolis. De kleur van Propolis wordt beïnvloed door het gehalte aan flavonoïden, stoffen die in planten voorkomen en vooral verantwoordelijk zijn voor hun kleur. Afhankelijk van de planten die door de bijen worden gebruikt, zal Propolis dus anders zijn, qua kleur maar ook en vooral qua eigenschappen.

Bruine Propolis

Bruine Propolis wordt voornamelijk geproduceerd in Europa en is voornamelijk afkomstig van populieren, maar wordt ook geoogst van andere soorten zoals: berk, es, wilg, iep, spar, spar, dennen, enz. Het is Propolis dat we het vaakst tegenkomen omdat het in grotere hoeveelheden wordt geproduceerd en vooral omdat het lokaal is.

De belangrijkste eigenschappen komen overeen met de hierboven genoemde: infectiewerend, immuunstimulerend, genezend en huidregenererend, maar ook ontstekingsremmend.

Groene Propolis

Groene Propolis wordt geproduceerd in de staat Paraná Brazilië, een regio met een uitzonderlijke natuurlijke omgeving, vrij van elke vervuiling, kwaliteit die nodig is voor de productie van biologische groene Propolis. Het komt voornamelijk uit de bladeren van veld rozemarijn (Baccharis dracunculifolia) groeit overvloedig in deze regio en behoort tot de familie Asteraceae.

Groene Propolis bevat tussen de 6 en 8% artepilline C, terwijl bruine Propolis 2 of zelfs 3 keer minder bevat. Deze hogere concentratie polyfenolen geeft het meer antioxiderende eigenschappen, bijvoorbeeld in de context van huidveroudering maar ook bij de bescherming van de lever en de nieren na zware behandelingen. Het zal Propolis zijn om te promoten als begeleiding bij behandelingen tegen kanker. Groene Propolis zal ook het meest effectief zijn tegen kaalheid. Het zou ook zeer effectief zijn bij maagzweren. Het wordt aanbevolen voor de behandeling van maagzweren in veel natuurgeneeskundige werken in Brazilië.

Rode propolis

Rode Propolis wordt geproduceerd langs de kusten van het noordoosten Brazilië, in de regio's van mangroven. Deze Propolis wordt verzameld uit mangrovebomen genaamd Dalbergia Escastaphyllum, tropische bomen met lange wortels gevonden in mangroven, behorend tot de Fabaceae-familie. De keverlarven maken gaten in de stammen van deze bomen, waardoor stoffen worden uitgescheiden. rode harsachtige afscheidingen, vandaar de kleur van Propolis. Deze Propolis heeft een grotere antimicrobiële activiteit dan bruine Propolis. Sommigen zeggen zelfs dat het de krachtigste Propolis is.

Naast de eerder genoemde eigenschappen heeft Rode Propolis een groot percentage isoflavonen zoals formononetine en biochanine A, dit zijn fyto-oestrogenen. Rode Propolis kan inwerken op menopauzeproblemen zoals opvliegers, vaginale droogheid of zelfs osteoporose. Formononetine zou specifiek vechten tegen botdemineralisatie.

Was dit artikel nuttig?

  

Gemiddelde score: 4.8 ( 1488 stemmen )

Bibliografie

Boek : Cherbuliez, T., Domerego, R. (2003). Apitherapie - Bijenmedicijn. Amyris-edities.

Boek : April, G. (2014). Natuurlijke gezondheid met apitherapie: honing, propolis, stuifmeel, koninginnengelei... Éditions Terre vivant.

Boek : Domerego, R., Imbert, G., en Blanchard, C. (2016). Praktische gids voor bijengeneeskunde: honing, stuifmeel, propolis, koninginnengelei... op een dagelijkse basis. Baroch-edities.