Gedroogde wilde aardbeien: gebruik en voedingsvoordelen

• Laxeermiddel (vezels): gedroogde aardbeien zijn rijk aan vezels. Deze vergroten de hoeveelheid ontlasting en bevorderen de gasproductie. Het geheel versnelt de darmtransit.

• Tonic (koolhydraten, vezels): gedroogde aardbeien zijn rijk aan enkelvoudige koolhydraten. Ze worden gemakkelijk door het lichaam opgenomen en gebruikt en herstellen de energie in het lichaam. Het rijke vezelgehalte van gedroogde aardbeien helpt ook om de bloedsuikerspiegel geleidelijk te verhogen, wat de suikeropslag beperkt en tegelijkertijd een gevoel van verzadiging geeft.

• Cardiovasculaire beschermer (natrium, verzadigd vetzuur, vezels): rijk aan vezels, arm aan verzadigde vetzuren, gedroogde aardbeien beschermen het cardiovasculaire systeem tegen pathologieën die verband houden met een verhoogd cholesterolgehalte. In feite verminderen vezels de opname van cholesterol in voedsel. Bovendien dragen lage natriumspiegels niet bij aan de inname van natrium, wat de neiging heeft de bloeddruk te verhogen en het hart te vermoeien.

De aardbei behoort tot de Rosaceae-familie. Met een afmeting van maximaal 20 cm is de aardbeiplant tweeslachtig. Daarom wordt gebruik gemaakt van een methode van vermenigvuldiging met stolon, een orgaan in de vorm van een luchtstam zonder bladeren, die zich met de aarde verbindt en zo een kloon van de moederplant vormt. In een gunstige omgeving, zure grond, in gematigde streken, planten aardbeien zich gemakkelijk voort. Er zijn veel soorten aardbeien verspreid over de hele wereld, ze worden allemaal gekweekt vanwege hun fruit: aardbeien. De favoriete aardbeien van de Fransen lijken de Ciflorette-variëteit te zijn, een variëteit die endemisch is voor de komst van de zomer. Er zijn twee hoofdsoorten aardbeien: wilde aardbeien, die kleinere en geuriger aardbeien bieden, en gecultiveerde aardbeien. Momenteel is de aardbeienplant erg populair, maar dit is niet altijd het geval geweest. In de Middeleeuwen kreeg het weinig aanzien vanwege zijn groei: op maaiveldniveau. Aardbeien waren daarom vruchten die "niet geschikt" waren voor de edelen van die tijd, die de voorkeur gaven aan hoge vruchten. Geleidelijk evolueerden de mentaliteit en de status ervan om de meest populaire bes te worden.

In de familie van nepfruit vragen wij om Aardbeien! Botanisch gezien is de rode vrucht die we in de zomer proeven de zwelling van de bevruchte bloembak. De vruchten zijn de vruchtjes: de “kleine zaadjes” die op het oppervlak worden geplaatst. Wat wij dus als vrucht beschouwen, is in werkelijkheid een veelheid aan vruchten die vastzitten aan een hypertrofische gynofoor (verlenging van de steel). Daar heb je het, een onderwerp waarmee je aan het eind van je maaltijd 'je Aardbei terug kunt brengen'.